و از جمله آداب و سنت‌های ولادت نوزاد پس از نامگذاری، تعیین کنیه برای اوست که طبق حدیثی، امام باقر7 فرمود: ‏‌‌

«ما برای فرزندانمان در کودکی کنیه قرار می‌‌دهیم، از ترس آنکه مبادا در بزرگی دچار لقب‌های ناخوشایند گردند.»[1]

و کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری «ابو محمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است.

و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیّب، ولی. . .

و مرحوم اربلی در کتاب کشف الغمهٔ پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب‌های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب «تقی» است، و بهترین و شایسته‌ترین آنها همان است که رسول خدا6 او را بدان ملقب فرمود و آن «سید»است.[2]

[1] . حیاهٔ الامام الحسن7، ج 1، ص 65.

[2] . بحار الانوار، ج 43، ص 255.