ابوحمزه ثمالی‌‌‌ گفت نماز صبح را در مدینه روز جمعه با امام سجاد7 گزاردم چون از نماز و تسبیحات فارغ شد به طرف منزل به راه افتاد و من نیز در خدمت آن امام بودم.

كنیزی‌‌‌ در خانه حضرت بود كه او را صدا زدند و بدو گفتند هیچ فقیری‌‌‌ امروز از در خانه من عبور نكند مگر اینكه حاجتش را داده باشید كه امروز، روز جمعه می‌باشد.

ابوحمزه گوید به امام عرض كردم كه هر فقیری‌‌‌ محتاج نیست، فرمودند می‌ترسم كه بعضی‌‌‌ از آنان محتاج باشند و ما آنها را از در خانه محروم برگردانیم و آن بلائی‌‌‌ كه بر سر یعقوب واهل‌بیتش آمد بر سر ما نیز وارد شود كه یعقوب هر روز در خانه اش گوسفندی‌‌‌ ذبح می‌نمود و صدقه می‌داد و خود و عیالش هم از قسمتی‌‌‌ از آن استفاده می‌بردند.

شب جمعه‌ای سائلی‌‌‌ به در خانه یعقوب آمد كه مومن واقعی‌‌‌ و روزه دار بود و در نزد خداوند متعال مقام و منزلتی‌‌‌ داشت در آن شهر غریب بود و تقاضای‌‌‌ طعام كرد چند بار تكرار نمود ولی‌‌‌ آنها سخن او را باور نكردند و چون مایوس شد به خانه برگشت و شكایت گرسنگی‌‌‌ اش را به خداوند متعال نمود.

آن شب را گرسنه خوابید و صبح باز روزه گرفت و صبر اختیار كرد اما یعقوب و خاندانش همگی‌‌‌ با شكم سیر به رختخواب رفتند و غدایشان نیز زیاد آمد! خداوند جلّ و علا به یعقوب وحی‌‌‌ فرمود: كه بنده مرا ذلیل نمودی‌‌‌ و مستوجب تادیب من گشتی‌‌‌ و عقوبتم بر تو حلال گشت.

ای‌‌‌ یعقوب! محبوب‌ترین انبیاء من كسی‌‌‌ است كه بر فقراء رحم كند و آنها را به خود نزدیك ساخته، شكمشان را سیر سازد و پناهگاه آنان باشد، ای‌‌‌ یعقوب! بر بنده من كه دیشب بر در خانه ات آمد و كرارا طلب طعام نمود رحم نكردی‌‌‌، او دیشب سر گرسنه به بالین نهاد و تو و خاندانت سیر خوردید و غذایتان اضافه هم آمد. او شكایت گرسنگی‌اش را به من نمود. آیا ندانستی‌‌‌ كه عقوبت و مصیبت من بر اولیایم زودتر می‌رسد تا دشمنانم! و این حسن نظر من به اولیاء است! به عزتم سوگند كه بر تو مصیبتی‌‌‌ نازل می‌نمایم و ترا به عقوبتم ادب می‌كنم و تو و فرزندانت در معرض این مصیبت هستید پس آماده عقوبت شوید و به قضای‌‌‌ من تن در دهید.

ابوحمزه ثمالی‌‌‌ گوید: از حضرت سجاد پرسیدم كه یوسف آن خواب معروف خود را كی‌‌‌ دید؟ یعنی‌‌‌ خواب ماه و خورشید و ستارگانی‌‌‌ كه بروی سجده می‌كردند؟ امام چهارم فرمودند: همان شبی‌‌‌ كه یعقوب و خاندانش سیر خوابیدند و آن فقیر مومن، گرسنه خوابید.

چون صبح یوسف خوابش را بر پدر نقل كرد، خداوند، وحی‌‌‌ نمود، ای‌‌‌ یعقوب آماده بلا باش! یعقوب به یوسف گفت: خوابت را برای‌‌‌ كسی‌‌‌ نقل مكن می‌ترسم در حق تو مكری‌‌‌ نمایند اما یوسف، خوابش را پنهان ننمود و برای‌‌‌ برادرانش باز گفت و آنها سرانجام او را به چاه افكندند و یعقوب سال‌های‌‌‌ دراز به فراق او مبتلا گردید تا اینكه چشمانش از غم سفید گشت.[1]

[1] . شرح البرهان ج 2 ص 243 با تلخیص و تصرف.