در اینجا به واسطة کینة مبارک «ام‌الحسن» به شرح زندگانی پربرکت امام حسن مجتبی می‌پردازیم تا قدر و منزلت مادرش، حضرت زهرا برای بیش از پیش آشکار گردد:

پیشوای دوم جهان تشیع که نخستین میوه‌ی پیوند فرخنده‌ی علی با دختر گرامی پیامبر اسلام بود. در نیمه‌ی دوم ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به گشود.[1]

حسن بن علی از دوران جد بزرگوارش چند سال بیشتر درک نکرد زیرا او تقریبا هفت سال بیش نداشت که پیامبر اسلام بدرود زندگی گفت.

پس از درگذشت پیامبر6 تقریبا سی سال در کنار پدرش امیر مومنان7 قرار داشت و پس از شهادت علی7

[1] . ابن شهراشوب، مناقب آل ابی طالب، تصحیح و تعلیق: حاج سید‌‌هاشم رسولی محلاتی، قم، موسسه انتشارات علامه، ج ۴، ص ۲۸ ـ شیخ مفید، الارشاد، قم، منشورات مكتبه بصیرتی، ص ۱۸۷ ـ اسد الغابه فی معرفه الصحابه، تهران، المكتبهٔ الاسلامیهٔ، ج ۲، ص ۱۰، ـ ابن حجر العسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت، داراحیأ التراث العربی، ۱۳۲۸ ه۰۳۹؛.ق، ج ۱، ص ۳۲۸.