بر کسي پوشيده نيست که بي توجهي در نظارت بر فرزندان، به خصوص در رفت و آمدها، چه نتايج زيان باري به دنبال دارد. با توجه به خطرات و تهديداتي که هر لحظه سعادت يک جوان را در معرض نابودي قرار می‌‌دهد، لازم است که رفتار آنها در مواقع ورود و خروج، مورد دقت و بررسي قرار گيرد. گفتني است که اعتياد، فساد، انحرافات فکري و بسياري از خطرات ديگر از همين بي توجهي آغاز می‌‌شود. حضرت فاطمه3 با فداکاري ومحبت خاصي که نسبت به فرزندانش نشان می‌داد مراقب تمام حرکات و سکنات آنها بود و به دقت رفت و برگشت‌‌های آنها را زير نظر داشت.

نقل شده است که روزي پيامبر عازم خانه دخترش فاطمه شد چون به خانه رسيد ديد فاطمه با حالتي مضطرب و ناراحت پشت در ايستاده است آن حضرت فرمود: «چرا اين جا ايستاده‌اي؟ فاطمه با آهنگي مضطرب عرض کرد: فرزندانم صبح بيرون رفته‌اند و تا کنون از آنها هيچ خبري ندارم. پيامبر به دنبال آنها روانه شد چون به نزديک غار جبل رسيد آنها را ديد که خواب رفته‌اند و ماري کنار سرشان حلقه زده است پيامبرسنگي برداشت و به طرف مار پرتاب کرد. در اين هنگام مار به اذن خدا به سخن آمده و گفت: السلام عليک يا رسول الله، به خدا قسم من نزد سر آنها نخوابيدم مگر به جهت محافظت از آنها. پيامبر برايش دعاي خير کرد و امام حسن را روي کتف راست و امام حسين را روي کتف چپ گذاشت و به طرف منزل روان شد که جبرئيل نازل شد و امام حسين را تا منزل فاطمه3 حمل کرد.»[1]

[1] . بحار الانوار، ج 43، ص 316.