در همان سالی که امام باقر7 به مکه مشرف شد و با هشام بن عبدالملک برخورد کرد، مردم به جانب امام7 هجوم می‌‌بردند و مسائل و مشکلات خود را از آن حضرت می‌پرسیدند:

عکرمة گفت: این شخص که سیمای دانشمندان دارد کیست؟ من (هم اکنون) می‌‌روم و او را آزمایش می‌‌کنم. سپس نزد امام7 رفت. هنگامی که در برابر وی قرار گرفت به لرزه افتاد و تعادل خود را از دست داد. با شگفتی به امام7 عرض کرد: ای فرزند پیامبر، من در مجالس متعددی، در مقابل ابن عباس و دیگران نشسته ام ولی چنین حالتی که اینک به مدن دست داده، هرگز برایم پیش نیامده است. امام باقر7 فرمود: «وای بر تو ای بنده‌‌ی شامیان، تو در برابر خانه‌‌هایی قرار گرفته‌ای که با اذن پروردگار، رفعت پیدا کرده و در آن‌ها نام خدا ذکر می‌‌شود».[1]

[1] . اعیان الشیعه، ج1، ص 653 و مناقب، ج 4، ص 182.