بنابر نقل و نجاشی او ثقه، جلیل القدر و قاری قرآن در مسجد كوفه بود و صاحب كتابی بود كه عده‌ای از اصحاب ما از آن نقل روایت می‌‌كنند.[1] او كسی است كه دینش را به محضر امام صادق عرضه داشت تا امام آن را امضاء كند.

عبدالله از حواریون امام باقر و امام صادق8 بوده از نظر رتبه و مقام در ردیف زراره و امثال اوست. او فقیه و چشم طائفه شیعه بوده است.

تا جائی كه امام صادق در حقش فرمود:

هیچ‌كس را همانندعبدالله بن ابی یعفور نیافتم كه اینگونه سفارشات مرا قبول كند و از دستورات من اطاعت نماید.

ابی كهمش می‌‌گوید: یك وقت خدمت امام صادق شرفیاب شدم و عرض كردم كه عبدالله ابن ابی یعفور به شما سلام رساند. امام فرمود: بر تو و بر او سلام، هرگاه او را ملاقات كردی سلام مرا به او برسان و بگو كه جعفربن محمد به تو می‌‌گوید كه خود را موظف ومكلف بدان به آنچه را كه من از ناحیه رسول الله6 به تو ابلاغ می‌‌كنم، همچنانكه امیر المؤمنین علی به صداقت در گفتار و حفظ امانت آنچه را از پیامبرش می‌‌رسید به مردم می‌‌رساند.

عبدالله بن ابی یعفور می‌‌گوید: یك روز به امام صادق عرض كردم: قسم به خدا اگر اناری را به دو نیم كنم و بفرمائید كه نصف آن حلال و نصف دیگر حرام است از صمیم دل قبول می‌‌كنم، امام در پاسخ او دعا كرد و فرمود خداوند رحمتت كند.

و بالاخره پرونده سراسر سعادت او بسته شد در حالی كه سعیش مشكور و عملش مقبول ومورد رضای خدا و رسول و امامان معصوم بود. جانش قبض شد جایش در بهشت در كنار امیرالمؤمنین و اهل‌بیت: قرار گرفت.[2]

[1] . رجال نجاشي، ص147.

[2] . سفينه البحار، ج2، ص 123.