قرآن می‌‌فرماید: ﴿وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنين‏﴾؛ «ما فروفرستادیم از قرآن آنچه را که برای مؤمنان شفا و رحمت است.»[1] اما اینکه در چه زمان و برای چه فرد؟ امام زین العابدین در دعای خویش این گونه بیان می‌‌دارد:

«قرآن شفا و درمان است برای کسی که فهمیدن آن را از روی تصدیق و باور خواسته و برای شنیدنش خاموش گشته است.»[2]

[1] . اسراء/82.

[2] . صحیفه سجادیه، دعای 42.