او شیبانی و كوفی است، امام باقر به او فرمود:

تو از شیعیان ما در دنیا و آخرت هستی.

و نیز روایت شده كه از حواریون امام باقر و امام صادق بوده است.

یك روز به محضر امام باقر عرض كرد: هر وقت در خدمت شما هستیم و از بیانات شما استفاده می‌‌كنیم دل‌های ما رقیق و نرم می‌‌شود و نسبت به دنیا بی‌اعتنا می‌‌شویم و آنچه را كه از مال دنیا در نزد دیگران سراغ داریم برایمان بی‌اهمیت جلوه می‌‌كند اما همین كه از حضورتان مرخص می‌‌شویم و با مردم وتجار معاشرت می‌‌كنیم مجدداً علاقه دنیا در دل‌های ما قرار می‌‌گیرد.

امام فرمود: آری دلها چنینند گاهی سخت و متوجه به دنیا و گاهی نرم و خاضع می‌‌باشد.

عده‌ای از دوستان امام صادق در محضر ایشان با هم بحث و مناظره می‌‌كردند ولی حمران ابن اعین ساكت بود امام فرمود: چرا تو حرف نمی‌‌‌‌زنی و سكوت اختیار كرده‌ای عرض كرد:

در مجلسی كه شما حضور داشته باشید من صحبت نمی‌‌‌‌كنم و این خلاف ادب است امام فرمود: من به تو اجازه می‌‌دهم كه صحبت كنی بنابراین حرف بزن.

درباره‌اش گفتند: كه عالم به علم نحو و لغت بود. امام باقر فرمود: هیچ وقت حمران گرفتار تردید و شك نشد. و حقاً او مؤمنی است كه هیچ‌گاه دست از عقیده‌اش برنداشت.

هشام بن حكم می‌‌گوید از امام صادق شنیدم كه فرمود: حمران چه شفیعان خوبی دارد، من و پدرم در روز قیامت از او شفاعت می‌كنیم، دست او را می‌‌گیریم و داخل در بهشت می‌‌نماییم.[1]

[1] . سفينه البحار، ج1، ص334.