سیاست، عبارت است از تدبیر امور جامعه، از طریق تدوین قوانین لازم و اجراى آن‎ها، و نتیجه غایت عقلانى آن ، اصلاح زندگى مادى و معنوى افراد جامعه است. و چنان‌كه بحث‎هاى آینده بیان خواهد شد، اصلاح زندگى مادى و معنوى بشر، از طریق تعلیم معارف الهى و اجراى احكام دینى، فلسفه اصلى امامت را تشكیل می‎دهد.[1]

[1] . با این بیان روشن می‎شود كه ابعاد فرهنگی، ‌اقتصادى، نظامى و سایر ابعاد اجتماعى امامت، همگى زیر مجموعه بعد سیاسى می‎باشند، از این رو به ذكر جداگانه آنها‎نیاز نیست.