غالب انسان‌ها به گونه‌ای هستند که به مجرد اینکه مقداری از دانش را آموختند، خود را برتر از دیگران می‌‌بینند و خودبینی و غرور وجود آنها را فرا می‌‌گیرد، ولی اولیاء الهی و سرآمد آنها ائمه معصومین با آنکه علوم فراوانی داشتند، نسبت به تمام اقشار مردم تواضع نشان می‌‌دادند.

آری همیشه این گونه است که علم و دانش در صورتی که ناقص باشد، باعث هلاکت انسان می‌‌شود ولی ائمه که اعلم مردم‌اند، در حلم و تواضع سرآمد دیگران بودند. امیر بیان، علی در وصف آل محمد6 می‌‌فرماید: «آل محمد مایه حیاتِ علم و دانش‌اند و باعث مرگ نادانی. حلم ایشان شما را از دانش و علم آنها آگاه می‌‌سازد.»[1]

امام باقر که در علم و دانش شهره آفاق بود، در حلم و تواضع نیز گوی سبقت را از دیگران ربوده بود و به حق این فرمایش پیامبر گرامی اسلام را جامه عمل پوشانده بود که: « قسم به کسی که جانم در دست اوست، چیزی با چیز دیگری بهتر از جمع شدن حلم با علم جمع نشده است.»[2]

[1] . نهج البلاغه، خطبه 239.

[2] . بحارالانوار، همان، ج 2، ص 46.