زندگي مشترک حضرت علي و فاطمه3 در مدينه و در سال‌هاي اوليه هجرت پيامبر اکرم6 در حالي آغاز شد که نهال نو پاي اسلام دائما از طرف کفار و منافقين تهديد می‌‌شد؛ لذا پيامبر اکرم6 و ياران ايشان دائما در حال خنثي سازي اين توطئه‌‌ها بودند. از اين رو براي مبارزه با شرک و بت پرستي و پايه گذاري مرام توحيد هر روز در هجرت بودند.

در اين ميان وظيفه علي7 از همه سخت‌تر بود؛ زيرا سپهسالار همه اين جنگ‌ها علي است و همه جا با فداکاري و جانبازي او فتح و پيروزي نصيب مسلمين می‌‌گردد.

چنين مجاهد و سپهسالار بزرگي بايد چنان همسر فداکار و وظيفه شناسي همچون فاطمه3 داشته باشد که از هر جهت امور داخلي خانه را اداره نمايد فرزندانش را بزرگ نمايد، تعليم و تربيت فرزندان را با کمال دلسوزي به انجام رساند؛ با سختي‌ها و مشکلات بسازد و از نظر فکري و روحي نيز مشوق و هم فکر او باشد و نوازش‌ها و تحسين‌هاي او پشتوانه و تکيه گاهي براي ادامه مبارزات و درماني براي رفع کوفتگي‌‌‌های جسم و جان او باشد و زخم‌هاي تنش را مرهم گذارد. در غير اين صورت آيا علي، آن علي قهرمان و موفق می‌‌شد؟

علي7 درباره زهرا3 می‌‌فرمود: «وقتي به خانه می‌‌آمدم و به زهرا نگاه می‌‌کردم تمام غم و اندوهم برطرف می‌‌شد». و اين در حالي بود که زندگي امام علي7 با تهيدستي می‌‌گذشت.