راوى حدیث لوح، جابر بن عبداللّه انصارى است كه پس از رؤیت لوح در نزد فاطمه3 از روى آن نسخه‌اى نوشت و براى امام باقر7 نقل نمود.
اما درباره نابینا بودن جابر بن عبدالله و چگونگى رؤیت حدیث لوح و استنساخ آن، مصحح كتاب كمال الدین و تمام النعمه جناب استاد على اكبر غفارى توضیحى به شرح زیر دارد:
باید اظهار داشت جابر پس از زیادت اربعین در مدینه به ملاقات امام محمد باقر7 رسید. گفته شده است جابر هنگام زیارت اربعین نابینا بوده چگونه امكان داشت حدیث لوح و صحیفه فاطمه3 را ببیند.
در این باره دو پاسخ مطرح مى‌‌شود:
اول؛ جریان رسیدن جابر به مزار امام حسین7 و سراسیمه شدن او و افتادن او برقبر حسین بن على7 كه عطیه، یار و همراه دانشمند جابر تعریف نموده، هیچ گونه دلالتى بر نابینایى جابر نمی‌كند بلكه دلالت بر آن دارد كه جابر بر اثر حزن و اندوه كه در شهادت امام7 بر او عارض شده و گریه‌‌هاى فراوانى كه بر این مصیبت نمود - خصوصاً هنگام تلاش و جستجو به دنبال كشف مزار حسین7- چشمان او اشك آلود و تار شده، به گونه‌اى كه اطراف خود را دقیق نمی‌دید.
دوم؛ اگر خبر نابینا بودن جابر صحت داشته باشد، نابینایى در اواخر عمر او اتفاق افتاد و هنگام تشرف به حضور صدیقه طاهره3 بینا بوده است و صحیفه را دیده و از حضرت درباره مطالب آن سؤال نموده و آن را نوشته است.[1]
[1] . براى كسب اطلاع بیشتر از نام و محتواى و كیفیت نگارش نخستین صحیفه‌‌هاى حدیثى در زمان پیامبر و امیرالمؤمنین 8 به مقاله تاریخ تدوین حدیث، نوشته استاد على اكبر غفارى در پایان كتاب تلخیص مقباس الهدایهٔ، مراجعه شود.
