رفتار هماهنگ و عادلانه و بذل محبت و توجه عادلانه به فرزندان، اصل سازنده‌ای است كه تا اعماق وجود كودك اثر می‌‌گذارد. در برخي از روايات معصومين: سفارش شده است كه پدر و مادر از تبعيض و عدم رعايت انصاف، پرهيز كنند بلكه عدالت و به يك چشم نگريستن را سر لوحه رفتار خانوادگي خود قرار دهند.

پدر و مادر نبايد در مواقعي مانند خريد، هديه دادن و پاسخ سلام، روح كودك را با مراعات نكردن انصاف، آزار دهند ناگفته نماند ممكن است آنها به يكي از فرزندان خود علاقه ويژه و به خصوصي داشته باشند و اين تا حدودي طبيعي است و شايد خارج از اراده آنها؛ اما نكته مهم و اساسي اين است كه نبايد اين علاقه ويژه دررفتار و عملكرد پدر و مادر تاثير بگذارد به گونه‌ای كه سايرين متوجه اين علاقه و ارتباط ويژه شوند. نمونه‌‌هایی در زندگي خانوادگي حضرت زهرا3 ديده شده است كه نشانگر توجه و دقت نسبت به اين موضوع می‌‌باشد:

روزي امام حسن7 نزد پيامبر6 آمد و اظهار تشنگي كرد و از پيامبر تقاضاي آب نمود، رسول خدا6 بي‌درنگ بر خاسته ظرفي برداشت و از گوسفندي كه در منزل بود مقداري شير دوشيد و به امام حسن داد در اين هنگام امام حسين7 خواست تا ظرف شير را از برادرش بگيرد اما پيامبر به حمايت از امام حسن، مانع از گرفتن ظرف از او شد. فاطمه زهرا كه شاهد اين ماجرا بود به پيامبر عرض كرد: «گويا براي شما حسن عزيزتر از حسين است. پيامبر فرمود: نه هر دو برايم عزيزند و محبوب، اما چون اول حسن تقاضاي آب كرد او را مقدم داشتم».[1]

نمونه ديگر: «روزي رسول گرامي اسلام6 امام حسن و امام حسين را بر دوش گرفته و آنان را مورد لطف و نوازش خود قرار داد در همان حال آنها را به خانه آورد و چون بچه‌ها گرسنه بودند، مادرشان زهرا، براي آنها نان و خرما آورد پس از اين كه نان و خرما را خوردند پيامبر به آنها فرمود: با هم كشتي بگيريد امام حسن و امام حسين به در خواست پيامبر كشتي گرفتند. حضرت زهرا می‌‌فرمايد: ديدم پدرم با جملاتي حسن را تشويق كرده، در صدد تقويت اوست بدين خاطر به پدرم گفتم: اي پدر بزرگوار از شما تعجب می‌‌كنم كه يكي را بر ديگري ترجيح می‌‌دهيد. آن هم بزرگتر را بر كوچك‌تر! پيامبر فرمود: دوستم جبرئيل، حسين را تشويق و تحريك می‌‌كند و من حسن را تشجيع می‌‌نمايم».[2] اين دو حادثه كوتاه ولي پر اهميت می‌‌رساندكه حضرت زهرا با توضيحاتي كه از پدر می‌‌شنود متقاعد می‌‌گردد كه تبعيضي در كار نيست. به هر حال اهتمام فاطمه3 به رعايت عدالت بين فرزندان و عدم تبعيض بین آنها قابل تامل و دقت است.

[1] . بحار الانوار، ج 43، ص 316.

[2] . جلوه‌های رفتاری حضرت زهرا، ص 48.