آوازه‌‌ی وسعت علوم پیشوای پنجم7 آنچنان اقطار کشور اسلامی را پر کرده بود که لقب «باقرالعلوم» که از جانب پیامبر6 به وی داده شده بود تحقق عینی پیدا کرد؛ به گونه‌ای که دانشمندان بزرگ او را با همین ویژگی یاد می‌‌کردند.

«عبدالله بن عطا» یکی از شخصیت‌های برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام می‌‌گوید:

من هرگز دانشمندان اسلامی را در هیچ محفل و مجمعی کوچک‌تر و زبون‌تر از محفل محمد بن علی ندیدم. من «حکم بن عیینه» را با همه‌‌ی شخصیت و مقام علمی اش در محضر امام محمد باقر همچون کودکی دیدم که در برابر استادی عالی مقام، زانوی ادب بر زمین زده و شیفته و مجذوب کلام و شخصیت او گردیده است.[1]

جابربن یزید جعفی هرگاه از امام باقر حدیثی نقل می‌‌کرد می‌‌گفت:

خبر داد مرا وصی اوصیا و وارث علوم انبیاء، محمد بن علی الحسین... .[2]

محمد بن مسلم می‌‌گوید:

هرگز مطلبی به ذهنم خطور نکرد مگر اینکه از امام باقر سؤال کردم و پاسخ سؤالات من از آن حضرت بالغ بر سی هزار حدیث شد.[3]

ابن حجر عسقلانی، یکی از دانشمندان عامه، می‌‌نویسد:

محمد باقر به اندازه‌ای رموز و اسرار علوم را آشکار ساخت و حقایق و احکام و حکمت‌ها و لطایف را بیان نمود که جز کوردلان و یا منحرفان، کسی نمی‌‌تواند آن را انکار کند، از این‌رو، به شکافنده و جمع آورنده علوم بر فرازنده‌‌ی پرچم دانش لقب یافته است.[4] و[5]

[1] . مناقب، ج 4، ص 204 و بحارالانوار، ج 46، ص 286.

[2] . «حدثنی وصی الاوصیاء، و وارث علم الانبیاء، محمد بن علی بن الحسین7» (بحارالانوار، ج 46، ص 286 و ارشاد مفید، ص 263).

[3] . اعیان الشیعه، ج 1، ص 651 و انوار البهیهٔ شیخ عباس قمی، ص 120.

[4] . الصواعق المحرقه، ص 201، قاهره.

[5] . کتاب تاریخ اسلام در عصر امامت امام سجاد 7و امام باقر7، س