امام سجاد7 مادرش را به هنگامی که نوزادی بیش نبود از دست داد. از این رو، بانویی پرستاری آن حضرت را بر عهده گرفت و به عنوان نامادری در حفظ آن حضرت کوشید، امام سجاد7 وقتی که بزرگ شد، با نامادری‌اش دریک کاسه غذا نمی‌‌خورد، شخصی از آن حضرت پرسید:

«با این که شما مادرت (نامادریت) را دوست داری، چرا در یک کاسه با او غذا نمی‌خوری؟ » آن حضرت در پاسخ فرمود: «من دوست ندارم که دستم به لقمه‌ای سبقت گیرد که چشم مادرم به آن سبقت گرفته است، آن گاه جفاکار نسبت به مادرم گردم.» [1]به راستی وقتی که آن حضرت به نامادری این گونه احترام می‌‌گذاشت، برای مقام مقدس مادر چقدر ارج و ارزش قائل بود؟!

[1] . محدّث قمی، انوار البهیه، ص 167.