به دنبال شهادت امام حسن مجتبی7 در سال پنجاه هجری، دوره امامت امام حسین7 شروع شد و تا سال 61 هجری ادامه یافت. جامعه اسلامی در این دوره گرفتار حکمرانانی بود که به تخریب اساس جامعه اسلامی و قوانین الهی می‌‌پرداختند. امام حسین7 در فرصت‌‌هایی که پیش می‌‌آمد، اعمال حکومت را به باد انتقاد می‌گرفت و مردم را به آینده امیدوار می‌‌ساخت و برای حفظ اساس حکومت اسلامی و جلوگیری از پراکندگی صفوف مسلمانان، در بسیاری از موارد علی رغم مشاهده بسیاری از نارسایی‌‌ها دندان به جگر می‌‌نهاد و صبر پیشه می‌‌کرد.

چون نوبت به حکومت یزید رسید و مسئله بیعت او مطرح شد، امام حسین7 به دلیل شناختی که از شخصیت یزید داشت، به زمامداری او بر جامعه اسلامی راضی نشد و علیه او قیام کرد و در این راه به شهادت رسید.