آنچنان درخشید که نه خورشید و نه ماه نمی‌تواند گویای درخشش او باشند، زهراء که هستی‌ها از نور او می‌درخشد،

دختر جاودانه‌ای که نسل‌ها در مقابلش فروتنی می‌کنند، مادر زمان‌هایی که روزگاران منسوب به او است.

روح زندگی، که اگر لطافت عنصرش نبود ارواح و صورت‌های ما به هم نمی‌پیوست.

از افق برتر بود در حالی که، نه روح بود و نه فرشته و بر زمین برتری داشت در حالی که نه جن بود و نه بشر!

خصلت‌های درخشان او برتر از آنست که بر زبان جاری شود و یا اندیشه بدان نزدیک گردد.

معنای نبوت و سرّ وحی است و در خانه عصمت و آیات و سوره‌ها نازل شده است.

تمام ویژگی‌های پیامبر را دارا است، اگر رسالت آن حضرت نبود میوه درخت با خود درخت برابری می‌کرد.

بر پلکان و درجات حق بالا رفته و تا مشرق نور، همان جا که سرّ پنهانی نهان گشته عروج کرده است.

و سپس معارف او گیتی را پر ساخته، و قرون از حرکت مانده را در هم پیچیده و در حال گسترش است.

به آن کسی که از روی حسادت در صدد پنهان کردن فضائل او است بگو چهره حقیقت چگونه از ما مستور می‌گردد؟

آیا از روی نادانی روشنی را با تاریکی برابر می‌سازی، تو در این گفتارت جز دروغگوی یاوه سرائی، بیش نیستی.

دختر پیامبری که اگر راهنمائیش نبود نه حق و حقیقت بود و نه اثری از آن به چشم می‌خورد.

او همان کسی است که به راستی وارث مفاخر آن حضرت است، آن چه که در گُل ذخیره شده در عطر وجود دارد.

در جشن زاد روز تولدش فرشتگان مجلس آرا بودند و حوریان در بهشت برایش داستان می‌گفتند.

عقد او با حضرت علی مرتضی در آسمان خوانده شد و همتای خورشید، ماه می‌باشد.

بر درجات او مرتبه نبوت نیز افزون است و فضیلت ولایت باقی نمی‌ماند و از بین نمی‌رود.

مادر امامان، کسی که به خاطر اطاعت از خواسته آنان، قضاء الهی بر ما بالا می‌رود و قدر پائین می‌آید.

ای قلم از نگارش مدح فاطمه3 باز بایست که کتابها تمامی، گویای مدح اویند.

و برای دستیابی و کشف خبری که دیگر خبرها و داستان‌ها و رویدادها را بر ما ناگوار ساخته و به تاریخ مراجعه می‌کنیم.

آیا واقعا آن مردم بر اثر کتک زدن، کودک او را سقط کرده و بر اثر فشاری که بر او وارد شد، به زمین افتاد و پهلویش شکست؟

و آیا همانطور که گفته شده آنان شوهرش را به زور کشاندند و او هم به دنبال شوهرش می‌دوید و گریه می‌کرد و اشک می‌ریخت؟!

اگر این خبرها راست است که باید گفت؛ آن مردم از دین خدا برگشته و کافر شده‌اند.

از علامه سید باقر پسر آیهٔ الله حجت سید محمد مهدی متوفای ۱۳۲۹ نقل شده که حضرت ولی عصر4 را در شب غدیر در خواب به حالت افسرده و غمگین دید، پرسید آقای من، چه شده که شما را امروز غمناک و افسرده می‌بینم با اینکه مردم از عید غدیر خوشحال و مسرورند؟ حضرت فرمود: در یاد و غم و اندوه مادرم می‌باشم، سپس فرمود:

سوگند به شرف مقام آن حضرت مرا نخواهی دید که بعد از بیت‌الاحزان خانه خوشی بگیرم. بعد از آنکه سید از خواب بیدار شد، قصیده‌ای در حال غدیر و ظلم‌هائی که بعد از رحلت حضرت رسول6 بر حضرت زهراء وارد شد سرود و بیتی را نیز که حضرت سروده بود در آن قصیده گنجانید. قصیده او موجود است و مطلعش چنین می‌باشد:

هر نیرنگ و تهمت و ناروا فرعی از انکار نص صریح غدیر است.[2]

[1] . وفاهٔ الصدیقهٔ الزهراء3 ، ص 20.

[2] . مقرّم وفات الزهراء / 97. نجف. حیدریه.