اهل سنّت می‎گویند: امام، انسانی‌‌‌ است كه برای‌‌‌ تنظیم امور امّت برگزیده می‎شود و وظیفه اش لشكر كشی‌‌‌ و مرزبانی، مبارزه با ظالم و گرفتن حقّ مظلوم، اقامه‎ی‌‌‌ حدود، تقسیم غنایم، و رهبری‌‌‌ در حجّ و جنگ است. [1]

طبق این تعریف، امامت شرایط دشواری‌‌‌ ندارد و هر انسان عاقل، پخته و مدیر و تا حدّی‌‌‌ آگاه به احكام اسلام می‎تواند امام شود و نیز می‎توان او را برگزید.

آنها معتقدند اگر امام ستم كند نباید به سبب آن از امامت خلع شود؛ بلكه علما و فقها باید با تذكر، او را به راه راست هدایت كنند؛ چون ممكن است قیام علیه او موجب خون‌ریزی‌‌‌ شود كه به مصلحت اسلام نیست. این نوع امامت هیچ شرایطی‌‌‌ را لازم ندارد.

[1] . تمهيد الأوائل وتلخيص الدلائل (1 / 477(