جابر فرزند عبدالله بن عمرو بن حرام بن كعب بن غنم بن كعب سلمه بود، او از بنی سلمه بود و مادرش نسیبه دختر عقبه بن عدی بن ستان بود.
فضل بن شاذان می‌‌گوید: جابر بن عبدالله رضوان الله تعالی علیه از سبقت گیرندگان در امر ولایت امیرالمؤمنین علی بود. جابر راوی صحیفه فاطمه زهرا است كه در آن امامت دوازده گانه: آورده شده است.[1]
او اول كسی است كه به زیارت قبر مطهر حضرت سید الشهداء اباعبدالله الحسین در اربعین شهادت آن حضرت مشرف شد. جابر از اصحاب رسول الله، امیر المؤمنین علی، حسن بن علی، حسین بن علی، علی بن الحسین و امام محمد باقر بود.
درباره‌اش گفتند: كه او در هجده جنگ همراه با پیامبر6 شركت كرد و در جنگ صفین در كنار علی بن ابیطالب با دشمنان جنگید.
جابر در اظهار عشق و محبت نسبت به اهل‌بیت: بی‌پروا و صریح بود به همین جهت گاهی در مجالس مدینه تكیه بر عصای خویش می‌‌داد و می‌‌گفت:
عَلیٌّ خَیرُ الْبَشَر مَنْ اَبی فَقَدْ كَفَر مَعاشِرَ النّاسِ اَدِّبُو اَوْلادَكُم عَلی حُبِّ عَلّی بْنِ اَبیطالِب فَمَنْ اَبیٰ فَلْینْظُرفی شَأنِ أُمِّهِ
علی بهترین انسان‌ها است هركس منكر مقام او باشدكافر است. ای گروه انصار فرزندان خود را با محبت علی بن ابیطالب تربیت كنید وهركس كوتاهی كند این ارتباط با مادرش دارد و نقص از اوست.
كسی از مخالفین با جابر برخورد نمی‌‌‌‌كرد زیرا كه او پیرو بزرگ و هم صحبت رسول الله6 بود جابر عمرش آن‌قدر طولانی شد تا جزء اصحاب امام باقر شد و سلام پیامبر6 را به امام ابلاغ كرد و رسول الله به او فرموده بود:
«اِنّكَ سَتَدْرِكُ یا جابِرُ رَجُلاً مِنْ اهل‌بیتی اِسْمُهُ اِسْمِی وَ شمائِلُهُ شَمائِلی، یبْقَرُ الْعِلْمَ بَقراً فَاِذا لَقِیتُهُ فَأقْرأهُ عَنِی السّلام»
به درستی كه تو به زودی مردی از اهل‌بیت مرا درك می‌‌كنی كه او هم نام من هم سیمای من و شكافنده علم است هر وقت او را ملاقات كردی سلام مرا به او برسان.[2]
[1] . رجال بحر العلوم، ج2، ص136.
[2] . رجال بحر العلوم، ج2، ص 140.
