در اینجا با توجه به اینکه کنیه حضرت زهرا3 ام‌الحسین7 است به معرفی شخصیت والای امام حسین7 فرزند آن بانوی مکرمه می‌پردازیم:

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت[1] دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه3، در خانه‌ی وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام6 رسید، به خانه‌ی حضرت على و فاطمه3 آمد و اسماء را فرمود تا كودكش را بیاورد. اسماء او را در پارچه‌اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم6 برد، آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.[2]

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت: ‏‌‌

سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك‌‌هارون‏ «شبیر»[3] كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار.[4] چون على7 براى تو بسان‌‌هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.

و به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش، فاطمه‏ زهرا3، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه كشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.

[1] . در سال و ماه و روز ولادت امام حسین7 اقوال دیگرى هم گفته شده است، ولى ما قول مشهور بین شیعه را نقل كردیم. ر.ك. به اعلام الورى طبرسى، ص 213.

[2] . امالى شیخ طوسى، ج 1، ص 377.

[3] . شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام6 فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس، ج 3، ص 389، این سه كلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد كه حسن و حسین و محسن در زبان عربى دارد- لسان العرب، ج 6، ص 60.

[4] . معانى الاخبار، ص 57.