مسئله رهبری‌‌‌ اجتماع، كه یكی‌‌‌ از شئون اساسی‌‌‌ پیامبر6 به اتفاق اهل سنت و شیعه و همه عقلاست، نباید بعد از ایشان بلاتكلیف بماند.

هرجامعه‌ای ناچار است از داشتنِ حاكمی، چه نیكوكار باشد و چه ستمكار.[1]

البته شیعه برخلاف اهل تسنن معتقد است كه این شخص باید معصوم و برگزیده از طرف خداوند باشد.

[1] . محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، (بیروت: مؤسسهٔ الوفاء، 1404 هـ. ق)، ج 72، ص 357.