معنای سوّمی هم که برای کنیه «امّ أبیها» وجود دارد، و ما باید در زندگی از آن سرمشق بگیریم، ناشی از جایگاه ویژة حضرت زهراست. معنای سوّم «امّ أبیها» آن است که احترام به حضرت زهرا، بر پیغمبر و همه ائمّه طاهرین: و عموم مردم، واجب و لازم است.

پیغمبر اکرم احترام فوق العاده‌ای برای حضرت زهرا قائل بودند. در روایات می‌خوانیم پیغمبر اکرم، هر روز سری به خانه حضرت زهرا می‌زدند. همین‌طور که مستحبّ است که انسان در مسجد دو رکعت نماز بخواند،‌ پیغمبر اکرم نیز در آنجا دو رکعت نماز می‌خواندند.

ایشان گاهی دست حضرت زهرا و گاهی صورت و گاهی سینه ایشان را می‌بوسیدند و می‌فرمودند: «بوی بهشت را از زهرا استشمام می‌کنم» و با یک ادب خاصّی در مقابل حضرت زهرا می‌نشستند.[1]

اگر حضرت زهرا بر پیغمبر اکرم وارد می‌شدند، پیغمبر تمام قد بلند می‌شدند و ایشان را به جای خود می‌نشاندند و در مقابل زهرا می‌نشستند و با هم گفتگو می‌کردند و اگر پیغمبر اکرم بر زهرا وارد می‌شدند، حضرت زهرا نیز این‌گونه احترام می‌گذاشتند.[2]

من این جمله را ندیده‌ام، ولی یکی از بزرگان مورد اعتماد می‌فرمود: وقتی پیغمبر اکرم می‌خواستند از خانه حضرت زهرا بیرون بروند، به صورت عقب عقب بیرون می‌رفتند که پشتشان به حضرت زهرا نباشد! خلاصه آنکه پیغمبر اکرم احترام خاصی برای حضرت زهرا قائل بودند.

در زمان رجعت و حکومت اسلامی بعد از امام زمان«ارواحنافداه» که چندین هزار سال و بلکه میلیون‌ها سال، طول می‌کشد، قانون اساسی آن روز،‌ مُصحف زهراست و حضرت زهرا نیز حجّت بر ائمه طاهرین: و ملکه عالم وجود هستند و این، معنای سوّم کنیه «ام أبیها» است.

ائمه طاهرین: نیز برای حضرت زهرا احترام ویژه‌ای قائل بودند.

در روایتی منسوب به امام حسن عسکری، ایشان فرمودند:

«نَحنُ حُجَجُ اللَّـه عَلَى خَلقِه وَ جَدَّتُنَا فَاطِمَة حُجّة اللَّـه عَلَینا»[3]

یعنی: ما امامان، حجّت بر مردم هستیم و فاطمه، حجّت برای ماست.

این روایت معنای عجیب و دقیقی دارد. به طور خلاصه باید گفت: وقتی دوران رجعت فرا می‌رسد، حکومت ‌اسلامی اهل‌بیت: جهانی می‌شود و چندین میلیون سال، اهل‌بیت: روی کره زمین حکومت می‌کنند. در این دوران، حجیّت حضرت زهرا نمایان می‌شود و ملکه عالم وجود، حضرت ‌زهرا می‌شوند.

البته در زمان پیغمبر اکرم و در زمان امیرالمؤمنین و دیگر ائمّه نیز حضرت زهرا حجّت هستند، امّا در دوران امام زمان، خصوصاً با وجود «مصحف فاطمه» این عظمت، متجلّی می‌شود. همچنین در دوران رجعت و حکومت جهانی اهل‌بیت:، قانون اساسی این عالم، مصحف زهرا می‌باشد.

اینکه حقیقت مصحف چیست، اطّلاعات ما بسیار ناقص است. فقط می‌دانیم که در مدّت کوتاه حیات حضرت فاطمه بعد از رحلت پیغمبر اکرم، جبرئیل بر ایشان نازل ‌شده و مطالبی را نازل ‌کرده است و امیرالمؤمنین علی نیز کاتب آن بودند.[4] این مطالب در کتابی به نام «مصحف فاطمه» جمع‌آوری شد و احدی به جز ائمّه طاهرین: به آن دسترسی ندارد و در زمان ما، نزد حضرت مهدی«ارواحنافداه» است.[5]

خلاصه اینکه در زمان رجعت و حکومت اسلامی بعد از امام زمان«ارواحنافداه» که چندین هزار سال و بلکه میلیون‌ها سال، طول می‌کشد، قانون اساسی آن روز،‌ مُصحف زهراست و حضرت زهرا نیز حجّت بر ائمه طاهرین: و ملکه عالم وجود هستند و این، معنای سوّم کنیه «ام أبیها» است.

[1] . بحارالأنوار، ج 43، ص 25؛ المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 154.

[2] . اعلام الوری، ص 150و ...

[3] . اطیب البیان، ج 13، ص 225.

[4] . الکافی، ج 1، ص458.

[5] . ر.ک: بصائر الدرجات، صص 158 ـ 153؛ من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 419 .