|
موكب باد صبا بگذشت از طرف چمن |
|
تا چمن را پرنیانِ سبز پوشاند به تن |
|
سبزه اندر سبزه بینى، ارغوان در ارغوان |
|
لاله اندر لاله بینى، یاسمن در یاسمن |
|
ساحت بستان ز فرّ سبزه شد باغ بهشت |
|
دامن صحرا ز بوى نافه شد رشك ختن |
|
نقش گل را آن چنان آراست نقّاش بهار |
|
كز شگفتى ماندت انگشت حیرت در دهن |
|
وه چه خوش بشكفته در گلزار زهرا نوگلى |
|
كز طراوت گشته رویش رشك گلهاى چمن |
|
دیده از نور جمالش روشنى یابد چو دل |
|
بلبل از شوق وصالش در چمن نالد چو من |
|
بلبل آن جا هر سپیده دم سراید نغمه‌اى |
|
در ثناى خسرو خوبان، امام ممتَحن |
|
از حریم فاطمه در نیمه ماه صیام |
|
چهره ماه حسن تابیده با وجه حسن |
|
میوه بستان زهراء نور چشم مصطفى |
|
پاره قلب علىّ بن ابى طالب، حسن |
|
در محیط علم و دانش آفتابى تابناك |
|
بر سپهر حلم و بخشش كوكبى پرتو فكن |
|
پرچم صلح و صفا افراشت سبط مصطفى |
|
تا براندازد لواى كفر و آشوب و فتن [1] |
[1] . از شاعر محترم آقاى دكتر رسا .
