فقیه اهل‌بیت و از یاران صدیق امام باقر و امام صادق8 بود، امام صادق فرمود: اگر برید بن معاویه عجلی و ابوبصیر) و محمد بن مسلم) و زراره نمی‌‌‌‌بودند آثار پیامبری (معارف شیعه) از میان می‌‌رفت. آنان بر حلال و حرام خدا امین هستند.

محمدبن مسلم اهل كوفه بود و برای بهره گرفتن از دانش بیكران امام باقر به مدینه آمد و چهار سال در مدینه ماند.

عبدالله بن ابی یعفور می‌‌گوید: به امام صادق عرض كردم: گاه از من سؤالاتی می‌‌شود كه پاسخ آن را نمی‌‌‌‌دانم و به شما نیز دسترسی ندارم، چه كنم؟ امام فرمود: چرا از محمد بن مسلم نمی‌‌‌‌پرسی ؟![1]

یك شب در كوفه زنی به خانه محمد بن مسلم آمد و گفت: همسر پسرم مرده و فرزندی در شكم دارد، تكلیف ما چیست؟

محمد بن مسلم گفت: بنابر آنچه امام محمد باقر فرموده است باید شكم او را بشكافند و بچه را بیرون آورند سپس مرده را دفن كنند. آنگاه از زن پرسید مرا از كجا یافتی؟ زن گفت این مسأله را از ابوحنیفه پرسیدم به من جواب داد كه در این باره چیزی نمی‌‌‌‌دانم ولی به نزد محمد بن مسلم برو و اگر فتوایی داد مرا آگاه ساز.

روز دیگر محمد بن مسلم در مسجد كوفه ابوحنیفه را دید كه در جمع اصحاب خود همان مسأله را طرح كرده می‌‌خواهد پاسخ را به نام خود به آنان بگوید؟ محمد بن مسلم به طعنه سرفه‌ای كرد و ابوحنیفه دریافت و گفت: خدایت بیامرزد بگذار زندگی كنیم!.[2]

یك بار محمد بن مسلم عازم مدینه شد كه گرفتار بیماری سختی گردید. وجود مقدس امام باقر شربتی را برای او فرستاد به محض آنكه از آن شربت نوشید شفا یافت.

در روایات است كه محمد سی هزار حدیث از امام محمد‌باقر7 و شانزده هزار حدیث از امام صادق8 پرسید.

یك روز از امام محمد باقر درباره ركود خورشید سؤال كرد امام فرمود:

ای محمد چقدر جثه تو كوچك است اما سؤال‌هایت بزرگ است. سپس بعد از سه روز پاسخ دادند و فرمودند تو سزاوار جواب هستی.[3]

[1] . تحفهٔ الاحباب، ص351.

[2] . رجال كشي، ص162.

[3] . سفينه البحار، ج2، ص331.