در زمان امامت ائمه پیش از امام باقر تبلیغات سوئی بر علیه خاندان عترت و طهارت صورت می‌‌پذیرفت، چنان که به دستور معاویه ـ لعنهٔ‌الله‌علیه ـ بر منابر به امیرالمؤمنین علی دشنام می‌‌دادند و چنان بر علیه این خاندان دروغ پردازی می‌‌کردند که بعد از شهادت آن حضرت در محراب نماز، مردم در خارج از کوفه گفتند: مگر او نماز هم می‌‌خوانده است.

علاوه بر این روابط مردم با این خاندان تحت کنترل شدید حکام بنی امیه بود و پیروان آنان دستگیر و سپس شکنجه و زندانی می‌‌شدند و یا به قتل می‌‌رسیدند، از این رو شرایط به گونه‌ای بود که تبیین احکام و مبانی اسلامی توسط ائمه به آسانی ممکن نبود.