چهارمین منبع بزرگ در مورد امام زمان، کتاب کمال‌الدین، اثر شیخ صدوق (متوفای 386هـ. ق) است.

و به نظر می‌رسد؛ قدیمی‌ترین خبر، در مورد ملیّت مادرِ امام زمان به طور مفصل و صحیح آمده است که شیخ صدوق در کتاب کمال الدین آن را نقل کرده است.[1]

او در سال ۳۰۵ (قمری) در شهر قم متولد شد. تولدش با آغاز نیابت حسین بن روح، سومین نائب خاص امام زمان4 هم زمان بوده‌است.

پدر شیخ صدوق علی بن الحسین ابن بابویه قمی، از فقهای بزرگ شیعه و در زمان امام حسن عسکری و امام زمان می‌زیسته و مورد احترام آن امامان بوده‌است.

صدوق، در اواخر زمان غیبت صغری تولد یافت و در سال 381 ق. وفات نمود. او کتاب «کمال الدین و تمام النعمهٔ» را در اواخر عمرش تالیف کرده است.

این کتاب درباره اثبات وجود امام زمان و غیبت طولانی آن حضرت از نظر عقلی و نقلی است. وی به تفصیل جریان اسارت و به سامرا آمدن مادر امام زمان4 را نقل می‌کند.

[1] . کمال الدین، ج2، ص417