آداب جمع ادب است. تشریفاتی که انسان برای کارهای خود قرار می‌دهد، آداب آن کار نامیده می‌شود. مثلاً خوردن، یک عمل طبیعی است. انسان می‌تواند احیاناً مانند حیوانات با دهان آب یا غذا بخورد، و می‌تواند با دست بخورد، و یا با قاشق بخورد، می‌تواند با دست نشُسته یا قاشق کثیف بخورد، و می‌تواند با دست پاکیزه و یا قاشق پاکیزه بخورد. اینکه انسان غذا را با دست راست بخورد و دست یا قاشقش شسته باشد، هنگام شروع بسم الله بگوید، با تأنّی بخورد، لقمه‌ها را زیاد بجود، آداب غذا خوردن نامیده می‌شود.

افراد هنگام برخورد به یکدیگر معمولاً آدابی را رعایت می‌کنند. بعضی از ملتها بینی‌های خود را به هم می‌مالند، و آن‌ها که یادشان نرفته که انسانند و می‌دانند بهترین وسیله تفهیم معنویات برای انسان، سخن است و بهترین آرزویی که یک نفر، برای یک نفر دیگر باید بکند، این است که برای او سلامت و صلح و مسالمت بخواهد، اینها وقتی که به یکدیگر می‌رسند می‌گویند: «سلام علیک» یعنی من برای تو از خداوند سلامت و مسالمت آرزو می‌کنم. سلام ادبِ ملاقات است. همچنین هر کاری آدابی دارد.