1 . شیخ کامل سلیمان در یوم الخلاص می‌نویسد: «مادر امام عصر، نرجس دختر یشوعا، فرزند قیصر روم می‌باشد، که از نسل شمعون، وصی حضرت عیسی است. نرجس، به صورت ناشناس با لشکریان پدرش، برای مداوای مجروحین جنگ، همراه شد و این جنگ در جنوب شرقی اروپا با مسلمین اتفاق افتاد. شاهزاده به اسارت گرفته شد ولی احدی مطّلع نشد که او دختر قیصر روم است.»[1]

2 . نرجس دختر یشوعا، پسر قیصر روم است و مادر او از نوادگان شمعون صفا و فرزند کلیسا و انجیل است.

در روایتی از پیامبر این گونه آمده است:

مهدی از فرزندان من است. صورتش مانند ماه منیر می‌درخشد. رنگ رخسارش عربی است.[2]

3 . در روایات آمده است که امام زمان، مهدی منتظر، پس از ظهور در خانۀ خدا خویشتن را این‌گونه معرفی می‌کند:

ای مردم ... بدانید اگر کسی بخواهد عیسی و شمعون را بنگرد همانا من عیسی و شمعون هستم ... [3]

حضرت با این جمله جد مادری خویش را که ریشه دوم اوست معرفی نموده و با این سخن نقش عظیم مادر را بیان می‌فرماید.

4 . باز شیخ صدوق از امام حسین پنج حدیث نقل نموده که آن حضرت فرموده است، امام قائم از فرزندان من می‌باشد. که از آن جمله می‌توان به روایتی اشاره کرد، که عبدالرحمان بن حجاج از امام صادق و او از پدر بزرگوارش امام باقر و وی از امام سجاد نقل کرده که امام حسین فرموده است: نهم از فرزندان من، سنتی از حضرت یوسف و موسی بن عمران را به همراه دارد. او قائم اهل بیت ما است و او صاحب غیبت است.[4]

5 . نام پدر نرجس خاتون در اکثر منابع حدیثی؛ «یوشعا» ذکر شده، ولی طبری آن را «یشوعا» ثبت کرده است.[5]

6 . نام پدر نرجس یوشعا بود و از همین نام پدر اوهم می‌توان پی برد که او مسیحی واز رومیان بوده زیرا:

یسوع در عبری به معنای نجات دهنده است و در انجیل پنجاه مرتبه یسوع به کار رفته و منظور از آن حضرت عیسی است، و در زبان عبرانی بین یسوع و یشوع و یوشع فرقی نیست و هر سه به یک معنا می‌باشند.[6]

بنابر این یشوعا یک نام مسیحی، بر گرفته از یشوع به معنای نجات دهنده و معادل یوشع می‌باشد.

اما یسوعان فرقه‌ای از مسیحیان هستند که به سه اصل: تقوی، فقر و اطاعت از پاپ معتقدند.[7]

لازم به ذکراست که مادر نرجس خاتون نوه شمعون صفا است .

[1] . شیخ کامل سلیمان، یوم الخلاص، ص 61

[2] . البیان، گنجی، ص 118

[3] . بحارالانوار، ج53، ص9.

[4] . ابی جعفر محمد بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، کمال الدین، وتمام النعمه، ج 2، باب 30، ص 328. انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1363.

[5] . استدلائل الامامه: ص 264.

[6] . قاموس کتاب مقدس: ص 951 - 952.

[7] . فرهنگ معین: ج 5 ص 2335.