از خصوصیات بارز فاطمه‌‌ی زهرا که در کلام پدر تجلی یافت، صداقت اوست. پیامبر، زهرا را به لقب صدیقه مفتخر ساخت. چنان چه در روایتی پیامبر، به علی فرمود: یا علی! سه نعمت به تو ارزانی شده که به احدی حتی به من عطا نشده است: پدر همسری چون من به تو ارزانی شده، در حالی که من پدر همسری که پیامبر خداست ندارم. فرزندانی همچون حسن و حسین به تو داده شده که من مانند آن را ندارم، همسری گران قدر چون دخترم «صدیقه» به تو ارزانی شده که به من چنین موهبتی ارزانی نشده است.

کلمه‌ی صدّیق از جهت لغت، صیغه مبالغه بر وزن فِعّیل و به معنی کثیرالصدق می‌باشد، این لقب شریف و عظیمی‌است که خداوند در قرآن حضرت مریم را با آن مدح کرده و فرموده:

مسیح، پسر مریم جز پیامبری نبود که پیش از او (نیز) پیامبرانی آمده بودند و مادرش زنی بسیار راستگو بود. هر دو غذا می‌خوردند بنگر چگونه، آیات (خود) را برای آنان توضیح می‌دهیم؛ سپس ببین چگونه (از حقیقت) دور می‌افتند. [1]

در رابطه با نام‌گذاری حضرت زهرا به صدّیقه، وجوه مختلفی ذکر کرده‌اند از جمله این که: چون حضرت فاطمه3 وحدانیت خداوند و نبوت پدرش و امامت همسر و فرزندان را یکی بعد از دیگری تصدیق کرد صدّیقه نام گرفت.

او در حالی که طفل صغیری بود نبوت پدرش را تصدیق کرد و در همه احوال و افعال و اقوال به پدر خود اقتدا نمود و پیامبر که افضل صدیقین بود فرمود: «فاطمهٔ صدیقهٔ الکبری» یعنی فاطمه صدیقه کبریٰ است و بدین ترتیب او را بر مریم برتری داد. عایشه نیز بارها به این مطلب شهادت داده است. وی در چند مورد گفته است:

من هیچ کسی را راستگوتر از او ندیدم به جز پدرش را.

امام صادق نیز در ضمن روایتی به این ویژگی زهرا از زبان جدّش امیر مؤمنان7 اشاره کرده است.

از امام صادق سوال شد: چه کسی زهرا را غسل داد؟ فرمود: امیر مؤمنان. این مطلب اندکی بر راوی گران آمد. امام که متوجه شد فرمود: این واقعیت بر تو گران آمد؟ گفت آری. فرمود: نباید چنین باشد. چرا که فاطمه، صدیقه بود و جز صدیق کسی شایستگی غسل او را ندارد. آیا نمی‌دانی که مریم را کسی جز پسرش عیسی غسل نداد؟

[1]. سوره مائده، آیه 75.