پروانه علی

فاطمه (س) تجلیگاه انوار آفرینش «جلد پنجم»

پروانه علی

آتش زبانه می‌کشد از خانه‌‌ی علی؟		یا غم نموده رخنه به کاشانه‌‌ی علی؟!
خیزد شرر ز بیت ولایت ز دست ظلم؟		یا دود آه سر زند از خانه‌‌ی علی؟!
سیلی خور زمان شده زهرا و زین الم		پر از شرنگ غم شده پیمانه‌‌ی علی!
باد خزان وزیده برین گلستان مگر؟		کاینسان فسرده عارض ریحانه‌‌ی علی؟!
یکسو فتاده غرقه به خون بضعهٔ الرسول!		یکسو فتاده محسن دردانه‌‌ی علی!
بلبل خموش و شمع پریشان و گل ملول		آتش گرفته شهپر پروانه‌‌ی علی!
ای شمع غم! برای تسلای کودکان		امشب تو هم بسوز به ویرانه‌‌ی علی!
خون جای اشک می‌چکد از چشم روزگار		تا بشنود نوای غریبانه‌‌ی علی!
مردانیا بسوز که این داغ جانگزا		باری ست بس گران به روی شانه‌‌ی علی[1]

[1] . محمد علی مردانی .

فهرست مطالب