القاب آن بانوی بزرگوار، ام‌محمد، ام القائم و ام ولد بود. ام محمد، معروف‌ترین کنیه نرجس خاتون، مادر امام زمان است.[1]

علیا مخدره حکیمه خاتون، هر وقت او را ندا می‌کرد به لقب «سیده» وی را مخاطب می‌ساخت.

سیدهٔ الاماء به معنای بانوی کنیزان، تعبیری است که در روایات از نرجس خاتون ـ مادر حضرت مهدی ـ شده است.

امام حسن مجتبی می‌فرماید: نهمین فرزند برادرم حسین، پسر بانوی کنیزان است، که خداوند عمر او را در دوران غیبتش طولانی گرداند. آن گاه با قدرت خود او را به صورت جوان چهل ساله ظاهر می‌نماید، تا دانسته شود که خداوند به هر چیزی قادر است.[2]

دربارۀ نام مبارک مادر امام زمان حدیث دیگری وجود دارد که مرحوم شیخ صدوق آن را از جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌کند. جابر بن عبدالله از لوح و صحیفۀ حضرت فاطمه نام مادر حضرت را این‌گونه بیان می‌کند:

مادر او کنیزی است که نامش نرجس است. با توجه به این روایت در می‌یابیم که شایستگی و وارستگی این بانو به گونه‌ای است که نام او در صحیفۀ فاطمه آمده است. گفته شده است که نرجس کنیز نبوده و تبار و خانوادۀ گرامی او مشخص است ولی چون در میان اسیران، از روم به بغداد آمده بود و او را از برده ‌فروشی خریداری کرده بودند، او را کنیز و جاریه نامیدند و پس از تولد فرزندش «ام‌ ولد» خوانده شد.[3]

[1] . ر. ک: پژوهشی در زندگی امام مهدی4 و نگرشی به غیبت صغرا، ص204 و 205. امام مهدی4 از ولادت تا ظهور، سید محمدکاظم قزوینی، ص 172.

[2] . کشف الغمه ج 3 ص 312 بحارالانوار ج 52، ص 279، الزام الناصب، ص 66.

[3] . نهلا غروی نایینی، محدثات شیعه، ص 284.