نگاه دیگری که به این خانه میافکنیم، حیرتمان بیشتر میشود. چرا که در این خانه هرگز از زخارف دنیا و تجملگرایی چیزی یافت نمیشود، خانه‌ای بسیار ساده، نه فرش قابل ذکری دارد و نه وسائل گران قیمت. اشتباه نشود، خیال نکنید که حضرت علی فقیر بود.
آوردهاند که آن حضرت، از دسترنج خود هزار بنده را آزاد کرد، بلکه این خانواده نمیخواستند غیر از زندگی زاهدانه راه دیگری را در پیش گیرند، بدین جهت آنچه داشتند یا وقف فقرا و تهیدستان می‌کردند و به آنان میدادند و خود در نهایت ساده زیستی زندگی می‌کردند.
اینک نیم نگاهی به وسائل این خانه - که در حقیقت همان جهیزیه حضرت فاطمه بود و در آن چند سال هیچ به آن اضافه نگشته بود - خواهیم داشت.
در این خانه علاوه بر چوبی که حضرت علی به دو طرف اطاق جهت آویزان کردن لباس نصب کرده بود، یک پوست گوسفند که در کف اطاق انداخته، یک بالش که داخلش را از لیف خرما پر کرده بود چیز دیگری جز جهیزیه حضرت فاطمه نبود و ریز آن به قرار زیر است:
1 . یک قواره پیراهن به قیمت هشت درهم؛
2 . یک عدد روسری بزرگ به قیمت چهار درهم؛
3 . یک حوله سیاه خیبری؛
4 . یک تختخواب که با برگ درختخرما بافته شده بود؛
5 . دو عدد تشک کتانی از کتان‌های مصر که در درون یکی از آن‌ها لیف خرما و دیگری از پشم گوسفند پر شده بود؛
6 . چهار عدد بالش از پوست میش مکه که از گیاه خوشبویی به نام اذخر پر شده بود؛
7 . یک تخته پرده پشمی؛
8 . یک قطعه حصیر؛
9 . یک دستاس؛
10 . یک طشت مسی برای شستن لباس؛
11 . یک عدد مشک چرمی برای آبکشی؛
12 . یک بادیه بزرگ برای دوشیدن شیر؛
13 . یک ظرف چرمی برای آب؛
14 . یک آفتابه گلی لعابی شده؛
15 . یک سبوی گلی سبز؛
16 . دو عدد کوزه سفالین؛
17 . یک قطعه پوست چرمی برای فرش؛
18 . یک چادر از پارچه پنبه‌ای. [1]
[1] . همان، ص 54.
[1] . العقد الفريد، ج 5، ص 13 و الامامهٔ و السياسهٔ، ص 20.
