سلام ما به خدیجه که اسوه‏ی تقواست‏

درود ما به خدیجه که مادر زهراست‏

اگر که مریم عذراست مام یک عیسی‏

خدیجه کفو نبی مام یازده عیسی است‏

بزرگ بانوی اسلام و مادر سادات‏

که نسل طاهر هاشم از این ذوالقرباست‏

فراز مأذنه‏ها نام حق بلند از اوست‏

به پای دین مُحمّد از او در این دنیاست‏

وفا و معرفت و صبر و استقامت او

به صفحه صفحه‏ی تاریخ تا ابد گویاست‏

مرا چه زَهره که مدح ورا کنم عنوان‏

کسی که مادح او ذات خالق یکتاست‏

من و مدیح خدیجه کجا توانم گفت‏

که مدح او به کتاب اللَّه از الف تا یاست‏

من و مدیح خدیجه حدیث مور و ملخ‏

شعار من به روایت چو قطره و دریاست‏

تمام مدح خدیجه که شاعران گفتند

هنوز حرف الف در ثنای او انشاست‏

شمیم عطر که از برگ دفترم خیزد

ز فیض قدسی آن پاک بانوی عظماست‏

اگر قبول شود زین سروده یک مصراع‏

سپید روی «فریور» به عرصه گاه جزاست[1]