ویژگی دیگر پرهیزکاران آن است که: «نماز را برپا می‌دارند» (ویقیمون الصلوة)
«نماز» که رمز ارتـبـاط بـا خـداسـت، مـؤمـنانی را که به جهان ماوراء طبیعت راه یافته‌اند در یک رابطه دائمی و هـمـیـشـگی با آن مبداء بزرگ آفرینش نگه می‌دارد، آن‌ها تنها در برابر خدا سر تعظیم خم می‌کنند، و تنها تسلیم آفریننده بزرگ جهان هستی هستند، و به همین دلیل دیگر خضوع در برابر بت‌ها، و یا تسلیم شدن در برابر جباران و ستمگران، در برنامه آن‌ها وجود نخواهد داشت.
چنین انسانی، احساس می‌کند از تمام مخلوقات دیگر فراتر رفته، و ارزش آن را پیدا کرده که با خدا سخن بگوید، و این بزرگ‌ترین عامل تربیت او است.
کسی که شبانه روز حداقل پنج بار در برابر خداوند قرار می‌گیرد، و با او به راز و نیاز می‌پردازد، فکر او، عمل او، گفتار او، همه خدایی می‌شود، و چنین انسانی، چگونه ممکن است بر خلاف خواست او گام بردارد؟ (مشروط بر اینکه راز و نیازش به درگاه حق، از جان و دل سرچشمه گیرد و با تمام قلب رو به درگاهش آورد)
