سیـر و سلوک معنوی مقدماتی دارد؛ که اولین آنها انجام عبادت‌های تشریع شده از سوی شارع مقدس است.
در جـریان زندگانی بانو نــرجس و ماجــرای شب تولد فــرزندش، وجهه معنوی و الهی این مادر آسمانی به وضوح آشکارا می‌گردد.
او فرایض دینی را از حکیمه‌خاتون، دختر امام جواد آموخته است و شاهد بر این مطلب؛ ادامه حدیث بشر بن‌سلیمان است که می‌گوید: وقتی نرجس را نزد مولایم امام علی النقی7 آوردم، ایشان خادم خود را به سوی حکیمه فرستاد و چون حکیمه وارد شد حضرت به او فرمود:
«ها هی»؛ این همان است. حکیمه او (نرجس) را مدتی طولانی در آغوش گرفت و از دیدارش مسرور گشت. آنگاه ابوالحسن به وی فرمود: «ای دختر رسول خدا او را به خانه خود ببر و واجبات و سنت‌ها را به وی بیاموز که او همسر ابومحمد و مادر قائم است.»[1]
پس این شاهزاده رومی تعالیم دینی و فروع آن را نزد عمه امام عسکری آموخت و اصول را آن گونه که در صفحات پیشین ذکر کردیم نزد سیده نساء جهانیان، حضرت زهرا. مرحله بعد از آموختن دین و ایجاد باورهای آسمانی؛ عمل به آنهاست.
از روایتی که در مورد تولد فرزند بزرگوار نرجس خبر می‌دهد التـزام عملی این بانو استفاده می‌گـردد.
حکیمه‌خاتون که اخبار تولد امام زمان4 عموما از ایشان روایت شده است می‌گوید: در آن شب که حضرت صاحب در سحرگاه آن به دنیا آمد، من به دیدار امام عسکری رفته بودم و ایشان مرا برای افطار نگاه داشت. البته در روایت معتبر دیگری آمده است: امام عسکری کسی را نزد من فرستاد در نیمه شعبان سال ٢۵۵ و پیام داد:
«عمه‌جان! امشب افطار را نزد ما بیا زیرا خدای تبارک و تعالی در این شب، فرزندم حجت را که حجت خدا بر روی زمین است آشکار خواهد ساخت.»[2]
سپس حکیمه‌خاتون می‌فرماید: «پس از نماز مغرب و عشا غذا آورده شد من و سوسن افطار کردیم و سپس با او خوابیدم.»
روزه بودن نـرجس خاتون در آخـرین روز بارداری و خواندن نماز شب به نقل حکیمه‌خاتون در آن شب که نمایانگــر انجام این عمل در شب‌های دیگــر هم هست، نمونه‌هایی از عبادات و پای‌بندی این بانوی گــرامی به مستحبات است.
[1] . بحارالانوار، ج۵١، ص١٠.
[2] . همان، ص١٧، ح٢۵.
