حضرت فاطمه زهرا پس از عمری زندگی سراسر افتخار و عظمت، سرانجام طی تدبیری شگرف با وصیت‌نامه‌ای حیرت‌انگیز و بی‌سابقه، با مراسم غسل و کفن شبانه، با تشییع غریبانه، با به خاک سپرده شدن شبانه و با آرامگاهی بی‌نام و نشان، از حق‌طلبان و آزادی‌خواهان و صاحبان بینش و آگاهی گرفته، تا مردم عادی کوچه و بازار، همه را به تفکر و اندیشه و پرسش و چون و چرا برانگیخت. و با این تدبیر خدایی، نقش مزار گمشده‌اش را با دل‌ها و جان‌های شیفته‌ عدالت و آزادی رقم زد. و بدین‌سان جاودانگی راه و رسم ستیز آزادمنشانه و انسانی‌اش را تضمین کرد. و پرچم مبارزه با زورمداری و فریبکاری به نام دین خدا را برافراشته داشت.[1]

[1] . تلخیص از کتاب، علی کرمی، سیره و سیمای ریحانه پیامبر، قم: دلیل، 1379، صص 324 ـ 274.