خمط نام دیگر ایشان است که در وفیات الاعیان و تاریخ ابن خلکان آمده است[1] و نام درختی است که میوه خوردنی دارد و به هرچیز تازه و خوشبو و به دریای خروشان گفته می‌شود.[2] و همه این تعبیرات با آن بانوی بی همتا تناسب دارد.

خمط نوعی درخت میوه است که قرآن نیز آن را به کار برده است. [3] در کتب لغت این واژه، «خوشبوی» گردیدن معنا شده است[4] ، در مفردات نیز می‌خوانیم خمط گیاه بی‌خار است.[5]

[1] . بحار، ج51، ص24

[2] . لسان العرب: ج 4 ص 220.

[3] . سوره سبا، 16

[4] . فرهنگ جامع نوین، ص 272

[5] . راغب اصفهانی، مفردات الالفاظ القرآن، ص 159.