دل افسرده‌ام با غم قرین است

کـه در فـکر جــواد العـــارفیــن است

چرا غمگین در این عالم نباشم

پریشان قلب ختم المرسلین است

شد از زهر جفا و کینه مسموم

جهان از ماتمش با غم قــرین است

به هنگام شباب، از کید دشمن

خـزان، گلـزار سلطـــان مبیـن است

میــان حجـــره در بســــته بـر او

زاهـش، لـرزه بر عـرش بــرین است

غبــار غم نشسته بــر رخ مـــاه

گـه قتـــل شـــه دنیــا و دیـــن است

لبش عطشان و جانش بر لبش بود

چنـــان جـدش که دریـا افـرین است

هنـوزم در تمــام کـــون، قطـــره

بپـا شـــور عــزا در شهـر دیـن است