دین خدا و آیات قرآن، حاوی یک سلسله احکام الهی است که تادامنه قیامت استمرار می‌یابد. آنچه که حلال الهی و حرام الهی است، مشمول مرور زمان نمی‌شود و حکم خدا در اثر «جو» یا «شرایط جدید» یا «تمایلات این و آن» عوض نمی‌گردد. امام صادق7 در تشریح بعثت‌های سلسله نورانی انبیا، به دوره بعثت رسول خاتم6 می‌رسد و می‌فرماید: «تا آن که محمد6 آمد و قرآن را آورد و شریعت و راه و روش قرآن را. پس حلال آن تا روز قیامت حلال است و حرام آن تا روز قیامت حرام می‌باشد.»

و در سخنی[1] دیگر، جریان قرآن را در عصرها و زمان ها، همچون جریان شب و روز و ماه و خورشید می‌داند. با بیان امام صادق7 راه براندیشه کسانی که احکام خدا را مقطعی و دوره‌ای می‌دانند و عصرحاضر را برای اجرای احکام قرآن مناسب نمی‌دانند و قوانین وحی رابرای تنظیم امور بشریت امروز و جامعه کنونی کافی نمی‌بینند، بسته می‌شود.

[1] . کافی، ج 2، ص 18.