«وَ سُئِلَ عَن خِیارِالعِّباد؟ فَقالَ7: الَّذینَ إذا أحسَنُوا استَبشرُوا. وَ إذا أساوءُوا استَغفَرُوا، وَ إذا اُعطُوا شکَرُوا، وَ إذا ابتُلُوا صَبَروُا، وَ إذا غَضِبوُا عَفَوا.»

«پرسیدند: بهترین بندگان کیانند؟ امام7 فرمودند: آنها که چون کار نیک کنند شاد شوند و چون بد کنند آمرزش خواهند، چون نعمتشان دهند
شکر گویند، چون گرفتار شوند صبر کنند، و چون خشم گیرند در
گذرند!» [1]

[1] . (تحف العقول ـ ص 978 ـ ح 23)