خداوند می‌فرماید: پروردگارت فرمان داده جز او را پرستش مکنید و به پدر و مادر احسان و نیکی نمائید، هرگاه یکی‏از آن‌ها، یا هر دو ایشان، نزد تو به سن پیری برسند، به آن‌ها «اُف‏» مگو. (کلمه اهانت‏آمیز به زبان نیاور) ﴿فَلا تَقُلْ لَـهُمـا أُف‏‏﴾ و بر سر آن‌‌ها فریاد مزن و گفتار کریمانه (لطیف وسنجیده) نثارشان گردان. امام صادق7 می‌فرماید: اگر چیزی کمتراز «اف‏» وجود داشت، خدا از آن نهی می‏کرد و این(کلمه اف) حداقل مخالفت و بی احترامی نسبت‏به پدر و مادر می‏باشد...[1]

[1] . جامع السعادات، ج 2، ص 258.