اسماعیل بن عباس هاشمی می‎گوید: در روز عیدی به خدمت حضرت جواد7 رفتم، از تنگدستی به آن حضرت شکایت کردم. حضرت سجاده خود را بلند کرد، از خاک قطعه‎ای از طلا گرفت. یعنی خاک به برکت دست حضرت به پاره‎ای طلای گداخته مبدل شد. آن را به من عطا کرد. من آن را به بازار بردم شانزده مثقال بود.[1]

[1] . اثبات الهداهٔ، ج 3، ص 338 / بحار الانوار، ج 50، ص 49 / مدینهٔ المعاجز، ج 7، ص373 / موسوعهٔ الامام الجواد7 ، ج 1، ص 253.