همچنان که یاد شد، در دریای کلمات حضرت صادق7 گهرهای فراوانی وجود دارد که درباره قرآن کریم است. نقل آن‌‌ها به طول می‌انجامد. عصاره و خلاصه‌ای از آن مضامین را که در برخی روایات دیگر آمده است، تقدیم می‌کنیم.

امام صادق7، قرآن را دارای آیات ناسخ و منسوخ و محکم ومتشابه می‌داند و بهره گیری از قرآن را برای کسانی روا می‌شمرد که به این نکات توجه داشته باشند و گرنه گمراه می‌شوند و گمراه می‌کنند. وی برای فراگیری هر حرف از قرآن، پاداش ده حسنه بیان می‌کند و می‌فرماید: قرآنی که خوانده نمی‌شود و غبار بر آن می‌نشیند، روز قیامت به درگاه خدا شکایت می‌کند. تلاوت راستین راآن می‌داند که قرآن خوانان، وقتی به آیات بهشت و جهنم می‌رسند، می‌ایستند و تامل می‌کنند. اهل‌بیت: را وارثان کتاب خدا و برگزیدگان خلق می‌شمرد و از این خاندان به عنوان وجه الله، آیات، بینات و حدودالله یاد می‌کند و ولایت ائمه را قطب و محور قرآن و همه کتب آسمانی معرفی می‌کند و قرآن را «ثقل اکبر» می‌نامد و آن را چراغ هدایت و فروغ تاریکی و حیات بخش قلب بیناو گشاینده چشم و دل می‌شمارد. از دیدگاه آن حضرت، قرآن «معیار» و ملاک درستی و حقانیت هر حرف و حدیث است و می‌فرماید:

هر چه که از ما برای شمانقل می‌شود، در صورتی که مخالف با قرآن باشد ما نگفته‌ایم و شما نپذیرید. او اهل بیت پیامبر6 را خزانه داران علم الهی و بازگوکنندکان وحی خدا می‌داند و از تفسیر به رای نهی می‌کند و از آن قاری که که به خاطر خود نمایی یا کسب درآمد، به قرائت می‌پردازد، نکوهش می‌کند.

پایان بخش نوشته را حدیثی از آن حضرت درباره فضیلت سوره فجر ودعوت به خواندن آن در نمازها تقدیم امت شهید پرور و فجرآفرینان می‌شود. امام صادق7 می‌فرمود:

سوره فجر[1] را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، چرا که آن، سوره حسین بن علی7 است. هر کس آن را بخواند، در بهشت همراه حسین7 و در رتبه و درجه او خواهد بود.

﴿وَ الْفَجْر﴾ که سوگند خدای ازلی است روشنگر حقی است که با آل علی است این سوره به گفته امام صادق7 مشهور به سوره حسین بن علی7 است.[2]

امید است که در سایه رهنمودهای حضرت صادق7، با چشمه وحی الهی آشناتر شویم و «قرآنی» بیندیشیم و «قرآنی» زندگی کنیم.

[1] . تفسیر برهان، ج 4، ص 457؛ مجمع البیان، ج، 5، ص 481.

[2] . از جواد محدثی.