غیر از احکام قرآن و حلال و حرام آن که ابدی است، خود این کتاب ژرف و فصیح و متین نیز با گذشت زمان کهنه نمی‌شود و پیوسته معارف آن برای همه اقشار در همه زمان‌ها درخشندگی و آموزندگی دارد.

امام صادق7 در حدیثی به رمز و راز این جاودانگی و طراوت همیشگی در کلام خدا اشاره دارد. مردی از آن حضرت می‌پرسد: چراقرآن با نشر و درس و بررسی، تازه تر و شاداب تر می‌شود و هرگزکهنه نمی‌شود.؟

امام صادق7 در پاسخ می‌فرماید:

برای این که خدای متعال آن را برای زمانی خاص یا مردمی خاص قرار نداده است. از این رو قرآن در هر زمان تازه است و نزد هر قومی شاداب است تا روز قیامت.[1]

طراوت و تازگی قرآن برای همه و همیشه، به خاطر آن است که معجزه جاوید پیامبر6 و کلام الهی است و در هر عصری پاسخگوی نیازهای فکری، هدایتی و اجتماعی مردم است.

[1] . بحار الأنوار، ج 89، ص 15.