من عزیز مصطفایم نور چشم مرتضایم

هشتمین فرزند زهرا من علی موسی الرضایم

زهر مأمونِ   بی حیا گشته   قاتل من

پاره شد یا رب از غم و غربت این دل من

ای رضا جانم ای رضا جانم یا بن الزهرا

آه و واویلا بپا شد   جان من دیگر فدا شد

قتلگاهم گشته اینجا این خراسان کربلا شد

با لب تشنه بی کس اما در   شور و شینم

جان فدای آن   لعل لبهایت   یا حسینم

ای رضا . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

در کجایی ای تقی جان آمده عمرم به پایان

تو بیا تا که بگیری این سرم بر روی دامان

در ره جانان   داده‌ام من بو   دو نبودم

کنج این حجره   زائر آن یاس کبودم