شیخ صدوق در تفسیر آیه‌ی «اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏‏‏» از عباس بن هلال نقل کرده است که: از امام رضا7 درباره‌ی این آیه پرسیدم ایشان فرمود: «یعنی هدایت کننده‌ی اهل آسمان و زمین».

و در روایت برقی آمده است: «کسانی را که در آسمان و زمینند، هدایت می‌کند.»

این بدان سبب است که هر کس به سوی حقیقتی، هدایت یافته است، در واقع با نور وجود هدایت شده است و اگر نور نبود، تاریکی‌ها غالب می‌شد. پس نور، یعنی وجودی که هدایت کننده است. و این تصدیق سخن ولی الله اعظم است که نور را به هادی تفسیر نمود.[1]

[1] . لقاء الله، ص 55 و 56.