هر قدر پیر می‌شوی و مو سپیدتر
وا می‌شود به روی تو زخمی جدیدتر
در سجده دید هر که تو را، جز عبا ندید
هر روز می‌شوی ز چه رو ناپدیدتر؟
جدّت به بوریا و تو در هفت پارچه!
انصاف دِه کدام شما شد شهیدتر؟
یک لنگه در برای تو تابوت می‌شود
قحطی رسیده یا که رسوم جدیدتر
دریا به روی تخته شکسته چه می‌کند؟
از تو بعید نیست از این هم بعیدتر
زانوی تو دو تا شده یا عیبِ چشم ماست؟
کوته شده است تخته و یا تو رشیدتر[1]
[1] . محمد سهرابی.
