در تعیین سال شهادت امام نقلهای مختلفی به ثبت رسیده است:

سال ۲۰۲ ه‍. ق

سال ۲۰۳ ه‍. ق

نظریه دوم نزد صاحبنظران مشهورتر است و شیخ کلینی آن را برگزیده و مسعودی نیز آن را نقل کرده است.

برخی از نویسندگان معاصر به استناد این که تاریخ ضرب سکه‌هایی که نام امام بر آنها نقش بسته است به سال ۲۰۴ ه‍. ق نیز دیده شده، اظهار کرده‌اند که پس باید سال شهادت را ۲۰۴ ه‍. ق بدانیم.

ولی چنان که علامه سیدمحسن امین یادآور شده است، تاریخ ضرب سکه‌ها دلیل آن نمی‌شود که سکه‌ها در زمان حیات امام ضرب شده باشد، بلکه ممکن است مردم به جهت تبرک پس از شهادت امام آنها را تهیه کرده باشند.

در تعیین روز شهادت آن حضرت نیز اتفاق نظر نیست و نظریه‌های زیر دیده می‌شود:

ـ هفت روز مانده به پایان ماه رمضان.

ـ ۲۳ ذی‌القعده.

ـ آخرین روز ذی الحجه.

ـ اول ماه صفر.

ـ ۱۷ ماه صفر.

ـ آخر ماه صفر.

در میان این نقل‌ها، نظریه آخر یعنی آخرین روز از ماه صفر، مشهورترین و قابل اعتمادترین نقل است.

در بیشتر نقل‌ها، روز جمعه، روز شهادت آن حضرت دانسته شده است.

بنابراین، مشهورترین و قوی‌ترین نظریه در تاریخ شهادت آن حضرت، روز جمعه، آخرین روز ماه صفر سال ۲۰۳ ه‍. ق می‌باشد و آن گرامی در هنگام شهادت، پنجاه و پنج سال از عمر پربرکتش می‌گذشته است.