حضرت رضا7 پس از خروج از نیشابور و بیان حدیث نورانی «سلسلهٔ الذهب»: «کَلِمَةُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا» در راه مرو به منزل و خانه «حمید بن قحطبه طایی» درآمد داخل بقعه‌ای شد که هارون دفن شده بود، سپس با دست مبارک خطی در جانب قبله قبر هارون‌الرشید کشید و فرمود: خاک من اینجاست، در آن دفن خواهم شد و به زودی حق تعالی این مکان را محل رفت و آمد شیعیان و دوستداران من قرار خواهد داد به خدای سوگند زائری از ایشان مرا زیارت نخواهد کرد و سلام دهنده‌ای بر من سلام نخواهد داد جز این که مغفرت و رحمت خداوند به شفاعت ما اهل بیت بر او واجب خواهد گشت.

سپس رو به قبله کرد و رکعاتی نماز گزارد، دعاهائی فرمود و چون از نماز فارغ گشت، سر به سجده طولانی نهاد و پانصد تسبیح در آن سجده بجا آورد و برگشت.[1]++

[1] . همان، ج 49، ص 125.