رسول خدا 6 فرمود: بزودی پاره‌ای از بدن من در زمین خراسان دفن می‌شود. هیچ غمگینی او را زیارت نمی‌کند، مگر آن که خدا غمش را زایل می‌کند و هیچ گناهکاری او را زیارت نمی‌کند، مگر آن که خدا گناهانش را می‌آمرزد.

«قال رَسُولِ اللهَ‏ 6 سَتُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّي بِخُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللهُ كُرْبَتَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ اللهُ ذُنُوبَه‏»[1]

زیارت ائمه: مانند توبه از مکفرات است و مصداق: «إِنَّ الْـحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّـئات‏‏»[2] می‌باشد، رسول خدا6 این کلام را در وقتی فرموده که هنوز پدر و مادر امام هم به دنیا نیامده بودند.

امام جواد صلوات الله علیه به داوود صرمی فرمود: «مَنْ زَارَ اَبی فَلَـهُ الْـجَنَّة».[3] هر که قبر پدرم را زیارت کند، اجرش بهشت است.

و در روایت دیگری فرمود: هر کس قبر پدرم را عارفاً به حقه زیارت کند، از طرف خدا بهشت او را ضمانت می‌کنم: «قال ابوجعفر محمد بن علی الرضا7 ضَمِنْتُ لِـمَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي7 بِطُوس عَارِفاً بِحَقِّهِ الْـجَنَّةَ عَلَى اللَّـهِ عَزَّ وَ جَل‏».[4]

[1] . وسائل الشیعه: ج 10، ص 433 و 435.

[2] . (هود: 114).

[3] . وسائل الشیعه: ج 10، ص 433 و 435.

[4] . وسائل الشیعه: ج 10، ص 433 و 435.